BİZ BÜYÜK BİR AİLEYİZ… NEDEN BİR ARAYA GELEMİYORUZ?

ÖÇED Başkanı Parin Yakupyan: “Daha önceki yazılarımın birinde ufak da olsa bu konuya değinmiştim. Aileler olarak en büyük sorunumuz birleşemememizdir. Birlikte hareket edemememizdir. Hep birilerinin bizlere, çocuklarımıza haklarımızı sunmasını, bizim yerimize konuşmasını, bizim yerimize düşünmesini, bizim adımıza karar almasını bekliyoruz. Derneklere üye olmaktan, çocuklarımızın haklarını savunmaktan kaçıyoruz… Ama neden?”

Kimse çocuklarımızın geleceklerini bize altın tepsilerde sunmayacak. “Miş” eki kullanılarak anlatılan hiçbir olay , bizim yaşadığımız gibi olmayacak. Yaşadıklarımızı başkası anlatacaksa, yaşadığımız duygular o konuşmaya yansımayacak…

Söylediklerim, dün ve bugün alana hizmet eden, hizmet etmeye devam eden arkadaşlarımızı incitmesin lütfen. Onların emeklerini yok sayamayız. Onlar olmasaydı, bugün sahip olduğumuz hakları da elde etmiş olmazdık. Fakat bugün, çocuklarımızın geleceklerini teminat altına almak için ailemizin büyüklüğünü göstermeliyiz. Sesimizin ne kadar gür çıktığını işittirmeliyiz. Şu an her platformda, gecesini gündüzüne katan arkadaşlarımızın yalnız olmadığını, onların yanlarında olduğumuzu hissettirmeliyiz. Çocuklarımız ve ailelerimiz olumsuzluk yaşamasınlar diye gücümüzü birleştirmeliyiz.

Zamanım yok demeyin, dün bugün bizler için çabalayanlar da zamanımız yok deselerdi, bugün aldığımız yolun binde birini alamamış olurduk. Onlarında vakit ayırmaları gereken çocukları,

aileleri vardı, var olmaya da devam ediyorlar.

Bugün yaşanan bir olumsuzlukta, bir basın açıklaması yapıldığında büyük kitlelerle birleşemiyoruz. En fazla sosyal medya üzerinden bir araya geliniyor ve oradaki ses de o kadar cılız kalıyor ki 🙁 Özveri, fedakârlık olmadığı sürece; istediğimiz, düşlediğimiz yarınlara ulaşmamız çok zor olacak. Bugün koşmazsak, yorulmazsak yarınlara kavuşamayız.

Hakkımızda karar alanların birçoğu yaşadıklarımızdan bihaberler. İnsanlar sadece olumsuzluklarda ses çıkarılacağını düşünüyorlar. Aslında olumsuzluklar yaşanmasın diye, alınacak tedbirler için bir araya gelmemiz, birlikte mücadele etmemiz gerekiyor. Dün koşanlarla önce birlikte koşup sonrasında bayrağı devralıp, onların bilgi ve birikimleri ile geleceği inşa etmemiz gerekiyor. Yarın neden ve niye sorularıyla baş başa kalmamak için bugün çabalamak gerekiyor.

Sessizliğin sesi olacak birini beklemektense, sessizlerin ses vermesi gerekiyor. Zaman akıp gidiyor. Bugün olan enerjiniz belki yarın olmayacak. Bugünün bebekleri yarın çocuk, çocukları ergen, ergenleri genç olacak. Benden sonra ne olacak dememek için birlikte olmak, birlikte hareket etmek şart sevgili aileler.

STK’lara üye olmak, çalışmak hala ülkemizde öcü statüsünde bir kavram. Birlikte hareket etme becerisine ne yazık ki hala sahip değiliz. Bireysel olarak fikirlerimizi ancak sohbet ortamında beyan ediyoruz. Ve genelde de bu ses hep birilerini eleştirmekten ibaret maalesef. Bir arada çalışıp fikir üretmekten, çözüm bulmaktan kaçıyoruz. Herkesin bu yolda yapabileceği bir şey mutlaka vardır. Yeter ki yapmak istesin… Özel gereksinimli bir çocuğunuz varsa bir şeyler yapmak ve yaşamak için bir nedeniniz var demektir zaten.

Bugün ailelerimizin çoğu hala daha çocuklarının tüm haklarından haberdar değiller. Karanlıkta el yordamıyla anahtarın yerini arayıp, ışığa ulaşmaya çalışanlar gibi, sağa-sola sorarak ya da birilerinin onlara söylemesi ile haberdar oluyorlar. Bizler aileler olarak her gün gelişmeli ve donanmalıyız, hem kendi çocuklarımız için hem başkalarının çocukları için öğrenmeli ve hakkımızı aramalıyız.  Bu da ancak birlikte hareket etmekle olur.

 

“Benden sonra ne olacak?” diyoruz, bakımevlerinin durumunu eleştiriyoruz ama ne yapıyoruz?

Rehabilitasyon merkezlerindeki eğitimi beğenmiyoruz, söyleniyoruz ama ne yapıyoruz?

Okullar çocuklarımızı almıyor, üzülüyoruz kahroluyoruz bağırıyoruz ama ne yapıyoruz?

Çocuğun tanısını erken yaşta fark edemeyen uzmanlara kızıyor üzülüyoruz ama ne yapıyoruz?

Sosyal alanlarda çocuklarımız dışlanıyor, istenmiyor, üzülüyoruz ağlıyoruz ama ne yapıyoruz?

 

Kimse çocuklarımızın geleceklerini bize altın tepsilerde sunmayacak. “Miş” eki kullanılarak anlatılan hiçbir olay, bizim yaşadığımız gibi olmayacak. Yaşadıklarımızı başkası anlatacaksa, yaşadığımız duygular o konuşmaya yansımayacak…

Ailelerin Birleşmesinin Önemi

Sevgili aileler, gerçekten bu hususlar kanayan yaralardır. Çoğuz ama çokluğumuzu gösteremiyoruz. Olması gerekenden belki onlarca kat aşağısıyla yetinmek zorunda bırakılıyoruz. Sonra “Neden böyle?” diye kendimize soruyoruz. Çocuklarının hakkı için çalışan kişilerin sayısı az oldukça bu iş başka kişilere kalıyor ve istediğimiz sonuçlar ortaya çıkmıyor. Biz aileler ancak gerçekten çocuklarımızın hakları için çalışırız gerisi fasa fiso bana göre.

Ailelerin bir araya gelme ve kolektif eylemler gerçekleştirmesine ihtiyacımız var. Bu birleşme pek çok nedenden dolayı önem taşıyor. Bir araya gelen aileler, daha güçlü ve etkili bir ses oluşturabilirler. Ortak taleplerini yetkililere daha etkili bir şekilde iletebilirler ve değişimi başlatma potansiyelimiz artar. Birlikte hareket etmemiz daha köklü ve kalıcı çözümlerin bulmamıza yardımcı olur. Bunu hem kendimiz hem de çocuklarımız için yapmalıyız.

 

Geleceği Şekillendirmek

Hiçbir şey için geç değil sevgili aileler. Bir derneğe kaydolmak için geç değil. Beraber yürümek için geç değil. Haklarımızı elde etmek için geç değil. Yeter ki ertelemeyelim ve ötelemeyelim. Hep birlikte güzel işler başarabiliriz. Yarını ancak el birliği ile kurabiliriz. Ben ne yapabilirim demeyin, yapabileceğinize inanın yeter ki. Fiziki varlığınızın katkısı olacağını da unutmayın.